Donderdagavond 7 november en maandagavond 11 november was er chaos in de straten van Amsterdam. Die dag vond een voetbalwedstrijd plaats tussen de Israëlische club Maccabi Tel Aviv en Ajax. Voetbalhooligans uit Israël zorgden aan het begin van de avond voor onrust terwijl zo pro-Palestina vlaggen vernietigden en anti-Palestijnse leuzen zoals "“There are no schools in Gaza, as there are no children left" scandeerden. In de nacht na de wedstrijd gingen pro-Palestijnse groepen, veelal Noord-Afrikanen, op 'jacht' en vroegen ze passanten om hun paspoorten en sloegen ze voorbijlopende Israeliërs in elkaar.
Maandagavond was het opnieuw raak, en ontstonden er rellen in Amsterdam West, op het Plein 40-45. Hierbij werden auto's bekogeld, is er met vuurwerk gegooid en zelfs een tram in de brand gestoken.
Dinsdagmiddag, de dag na de rellen, vroeg PVV-partijleider Geert Wilders een spoeddebat aan over de geweldsincidenten in Amsterdam. Woensdag vond het debat plaats, waarin Thierry Baudet namens Forum voor Democratie het woord voerde.
Geen losstaand incident
Zowel de Israëlische voetbalhooligans als de pro-Palestina relschoppers is laakbaar gedrag te verwijten. Beide groepen moeten worden berecht en opdraaien voor de schade die zij hebben aangericht. Maar we hoeven geen kant te kiezen bij deze twee groepen die elkaar donderdag incidenteel te lijf gingen. De oorzaak van de rellen ligt veel dieper.
"Dit staat natuurlijk niet op zichzelf. (...) Het is de dagelijkse realiteit in de multiculturele samenleving", stelt Baudet. Hij citeert Elsevier-columniste Marthe-Geke Bracht.
Heel Amsterdam weet wie ze zijn (...) Ze zijn heel makkelijk te herkennen en het wemelt er soms van. Ze slingeren zich meestal ongehinderd een weg door het verkeer. Schijt aan alles. Harder rijdend dan een auto. Zittend met z'n tweeën op een scooter of een fatbike. Wie doet ze wat. Als je ze aanspreekt omdat ze iemand op een zebrapad overhoop hebben gereden, ben je niet zeker van je leven en blijk je hoe dan ook een 'kankerhoer'.
Ditmaal vonden de rellen plaats naar aanleiding van een voetbalwedstrijd tegen een Israëlische club. Maar eerder dit jaar ontstond er een gewelddadig conflict tussen verschillende groepen Eritreeërs in Den haag. Afgelopen zomer werd er tijdens het EK voetbal gereld door Turkse Nederlanders. In 2021 waren er georganiseerde 'avondklokrellen' in de Schilderswijk.
Het is een pijnlijke, maar treffende analyse. Zowel op gemeentelijk als landelijk niveau is, redeneert Baudet, nu echt een plan van aanpak nodig om crimineel straattuig, zeer vaak met een migratieachtergrond, aan te pakken. En het gaat niet alleen om criminaliteit, maar ook om ronduit asociaal gedrag zoals schelden, het veroorzaken van geluidsoverlast en niet willen deelnemen aan de Nederlandse samenleving.
Twee uitwegen
Baudet schetst twee uitwegen. Of de overheid zal verdere vrijheidsbeperkende maatregelen treffen om de veiligheid te bevorderen. Denk aan méér camera's op straat, méér hate speech wetgeving, meer online spionage. Of het probleem wordt bij de wortel aangepakt, en we erkennen dat het samenvoegen van verschillende culturen een gefaald experiment is geweest.
Baudet constateert dat de tweede optie in de huidige politieke gremia zéér onwaarschijnlijk is, en er dus louter symptoombestrijding zal plaatsvinden en we onze vrijheden stukje bij beetje zullen verliezen om de desastreuze gevolgen van de multiculturele samenleving, tevergeefs, proberen te beperken.